ข้าพเจ้าเกิดในครอบครัวชนเผ่าอาข่า ณ ตอนนั้น ความเป็นอยู่ของเราค่อนข้างลำบาก พ่อแม่ฉันมีอาชีพทำไร่ทำนา พ่อกับแม่ต้องทำงานอย่างหนักเพื่อนำรายได้มาเลี้ยงครอบครัว ฉันมีพี่น้อง 3 คน พี่สาวของฉันโชคดีที่ได้เข้าเรียนโรงเรียนใกล้บ้านก่อน ส่วนฉันยังไม่มีที่เรียนเลย เพราะที่นั่นรับแค่ครอบครัวละหนึ่งคน

พ่อฉันออกตระเวนหาโรงเรียนให้กับฉัน จนมาเจอที่นี่ — ศูนย์คามิลเลียน โซเชียล เซนเตอร์ เชียงราย โชคไม่ค่อยดีนักที่หอนี้ตั้งอยู่ในหมู่บ้านที่มีคนเป็นโรคเรื้อน เด็ก ๆ ที่บ้านพอรู้ก็จะรังเกียจและล้อพวกเรา แต่สำหรับฉัน มันก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด

ไม่นานคุณพ่อก็สร้างหอใหม่และย้ายพวกเราไปอยู่ที่นั่น และในปีถัดมา น้องชายฉันก็ได้เข้ามาเรียนที่เดียวกับฉัน ตลอดเวลาที่ข้าพเจ้าอยู่ที่หอนี้ ข้าพเจ้าได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่าง แน่นอนความรู้เราต้องได้จากการไปเล่าเรียนทุกวัน

แต่เหนือสิ่งอื่นใด ที่นี่สอนให้ข้าพเจ้าเรียนรู้การอยู่ร่วมกับผู้อื่น เรียนรู้กฎระเบียบ การให้และแบ่งปัน มีน้ำใจช่วยเหลือซึ่งกันและกัน และรู้จักมิตรภาพ และสิ่งที่ดีที่สุดที่พวกเราได้รับคือ "ความรัก" จากคนที่เราเรียกว่า "พ่อแฟร์"

ท่านไม่ใช่พ่อผู้ให้กำเนิดเรา แต่ท่านรักและเลี้ยงดูพวกเราอย่างดี ท่านดูแลเราทุกด้าน รวมทั้งด้านจิตวิญญาณ เพราะที่นี่อีกนั่นแหละที่ทำให้ข้าพเจ้าได้เรียนรู้และใช้ชีวิตติดสนิทกับพระเจ้า

การได้รับความช่วยเหลือในวันนั้น ทำให้เด็กอาข่าคนนี้มาไกลเหลือเกิน ข้าพเจ้าได้มีโอกาสเรียนต่อจนจบและได้ทำงานที่มั่นคง จนวันนี้ข้าพเจ้าไม่รู้จะบรรยายให้ผู้อ่านซาบซึ้งในความรักที่คุณพ่อมีต่อเด็กคนนี้อย่างไร แต่เชื่อว่าพวกเราทุกคนในศูนย์คามิลเลียน โซเชียล เซนเตอร์ เชียงราย รู้จักและรักเขาอย่างไม่มีข้อแม้เลยทีเดียว

ขอขอบพระคุณคุณพ่อแฟร์ที่ทำให้ลูกมีคุณภาพชีวิตดี ๆ มีงานมั่นคง ลูกจะเป็นคนดีของสังคมและจะตั้งใจทำหน้าที่ของตนเองอย่างดีที่สุด เพื่อตอบแทนคุณและช่วยเหลือคนไข้ต่อไปค่ะ

ด้วยรักและเคารพ

นางสาวมาลี อาหยิ
พยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในเชียงราย